ville rome

Geschiedenis van Rome

De onverschrokken toerist die door dit land wil reizen, moet eerst een beetje van deze beroemde geschiedenis weten, om zich veilig te voelen en geen belangrijk deel van dit indrukwekkende gebied, in Rome, te missen.

Aan het begin van Rome als zijn schepping ontstaan twijfels en daaruit vloeien mythische verhalen voort, die nooit zijn weerlegd en in de populaire verbeelding van deze prachtige stad blijven voortleven, volgens deze legenden markeren het begin van dit prachtige verhaal van 753 v.C., toen Romulus (een zoon van de God Mars en een afstammeling van de Trojaanse prins Aeneas), zijn tweeling oar doodde en de eerste koning van de stad werd.

Deze legenden zijn nooit bewezen, maar Rome geloofde dat ze waar waren en was er trots op, en liet bijvoorbeeld een zeer belangrijk symbool achter dat werd omgezet in een standbeeld, namelijk een wolvin, die volgens de legende het dier is dat deze twee wezens redde en zoogde, die vervolgens opgroeiden en dit verhaal voortbrachten dat de geschiedenis van Rome is.

Later, op de troon, onder leiding van Romulus, besloot hij de beroemde verkrachting van de Sabijnse vrouwen te organiseren. De tweede koning van Rome, Numa Pompilius (715-673 BC), was een Sabijn die beschouwd werd als rechtvaardig en toegewijd aan de religie. Een van de religieuze tradities die hij instelde was de selectie van maagden als priesteressen van de godin Vesta.

Dit spannende verhaal voortzettend, stoppen we bij de tijd van de regering van de derde, meer precies Tulio Ostilio, (672-641 BC), de Romeinen begonnen nieuwe gebieden te verkennen, en een van hen, waarvan de verovering hun doel was, was de stad Alba Longa. De Romeinen verwoestten deze, denkend dat het een straf was voor de nalatigheid van de Goden, en benoemden Anco Marzio tot de vierde koning.

Marzio, die regeerde van 640 tot 617 voor Christus, stichtte de haven van Ostia aan de monding van de Tevere. De laatste drie koningen van Rome waren drie rijke Etrusken. Lucius Tarquinius Priscus (616-579 BC) die de moerassen tussen de heuvels had ontgonnen en een gebied verhardde dat bestemd was om de plaats van de markt te worden (het toekomstige Forum Romanum). Servo Tullius (578-535 v.C.) organiseerde het Romeinse leger in groepen van honderd man, centurions genaamd, en schijnt nieuwe muren rond de stad te hebben gebouwd. De zevende koning, Lucius Tarquinius de Verhevene, werd in 510 v.C. verdreven nadat zijn zoon Lucretia, een deugdzame Romeinse matrone en vrouw van Collazius, op wrede wijze had verkracht. De afzetting van de laatste Etruskische koning maakte niet alleen een einde aan de monarchie als regeringsvorm, maar ook aan de grote en diepgaande invloed die de Etrusken sindsdien hadden uitgeoefend op alle aspecten van het vroege Romeinse leven.

Tijdens de Romeinse Republiek werd Rome een belangrijke regionale macht in Italië. De stad veroverde veel omliggende gebieden en stichtte een reeks kolonies om haar invloed uit te breiden. De Romeinse Republiek kende ook interne conflicten, met name tussen de patriciërs (de aristocratische elite) en de plebejers (de lagere klasse), die uiteindelijk leidden tot de uitbreiding van de politieke en sociale rechten van de plebejers.

In de 1e eeuw v.Chr. kende de Romeinse Republiek een reeks burgeroorlogen, met name de burgeroorlogen tussen Julius Caesar, Pompeius en Crassus. Caesar werd uiteindelijk dictator van Rome, maar werd in 44 voor Christus vermoord. De Romeinse Republiek werd toen vervangen door het Romeinse Rijk, onder leiding van keizer Augustus.

Onder het Romeinse Rijk werd Rome de grootste stad van de antieke wereld, met meer dan een miljoen inwoners. De keizers bouwden vele openbare gebouwen, tempels, amfitheaters en aquaducten om aan de behoeften van de groeiende stad te voldoen. Het Romeinse Rijk breidde ook zijn invloed uit over het hele Middellandse Zeegebied en veroverde uitgestrekte gebieden in Europa, Noord-Afrika en het Midden-Oosten.

Door de eeuwen heen kende het Romeinse Rijk zijn ups en downs, met perioden van voorspoed en vrede, gevolgd door perioden van verval en oorlog. In de 4e eeuw na Christus werd het Romeinse Rijk in tweeën gedeeld, met het West-Romeinse Rijk en het Oost-Romeinse Rijk. Het West-Romeinse Rijk bezweek uiteindelijk onder barbaarse invasies en viel in 476 na Christus, terwijl het Oost-Romeinse Rijk bijna duizend jaar overleefde als het Byzantijnse Rijk.

Na de ineenstorting van het West-Romeinse Rijk in 476 AD viel Rome in 493 in handen van de Ostrogoten, een Germaans volk. In deze periode werd Rome de hoofdstad van het Ostrogotische Koninkrijk in Italië, dat duurde tot 553, toen de Byzantijnse keizer Justinianus Rome veroverde en bij zijn Rijk voegde.

Rome werd een belangrijke stad in het Byzantijnse Rijk, en verschillende gebouwen, zoals de Sint-Pietersbasiliek, werden gebouwd onder leiding van de Byzantijnse keizers. In de 8e eeuw veroverden de Longobarden, een ander Germaans volk, Rome en stichtten hun eigen koninkrijk. Maar in 800 veroverde Karel de Grote Rome en werd door paus Leo III gekroond tot keizer van het Heilige Roomse Rijk.

Tijdens de Middeleeuwen bleef Rome onder controle van verschillende machten, waaronder de Noormannen, de graven van Tusculum en het pausdom zelf, dat een belangrijke politieke macht in Italië werd. In 1309 verplaatste paus Clemens V de pauselijke zetel naar Avignon, Frankrijk, maar in 1377 keerde paus Gregorius XI terug naar Rome en vestigde de pauselijke macht in de stad.

In de volgende eeuwen werd Rome het centrum van de Italiaanse Renaissance, met grote artistieke en intellectuele activiteit in de stad. De pausen bouwden vele gebouwen en monumenten, zoals de Sixtijnse Kapel en de Trevifontein. De stad kende echter ook perioden van conflicten en verwoesting, met name tijdens de Italiaanse oorlogen en de plunderingen door de Franse en Spaanse legers.

In 1870 werd Rome uiteindelijk de hoofdstad van het nieuwe Koninkrijk Italië, waarmee een einde kwam aan bijna duizend jaar pauselijk bewind over de stad. Sindsdien is Rome een belangrijke stad geworden binnen de Italiaanse Republiek, waar veel belangrijke politieke en culturele instellingen gevestigd zijn. De stad is ook een belangrijke toeristische bestemming geworden, die jaarlijks miljoenen bezoekers trekt om het rijke historische en culturele erfgoed te ontdekken.