Het San Marcoplein wordt beschouwd als een van de mooiste pleinen ter wereld, dankzij de unieke compositie en de architectuur die elementen van fantasie en werkelijkheid combineert. Napoleon, onder de indruk van de harmonie van de marmeren paleizen, noemde het de mooiste salon ter wereld en het is het centrum van het Venetiaanse leven.
Het plein heeft de vorm van een langgerekt trapezium (lengte – 176 m, breedte – 82 m aan de kant van de basiliek, aan de andere kant – 57 m), dat aan drie zijden wordt omgeven door prachtige paleizen met elegante portieken en loggia’s: Procuratie Vecchie, Nuove en Ala Napoleonica. Vanuit het oosten wordt het perspectief afgesloten door de architectuur van de San Marco Basiliek met zijn Byzantijnse koepels en de schitterende gouden mozaïeken van de voorgevel. Een extra decoratief element is de renaissance-klokkentoren met het embleem van Venetië, de gevleugelde leeuw van San Marco op een blauw veld, evenals de grote vrijstaande klokkentoren en de aangrenzende elegante marmeren loggette.
Geschiedenis
Het plein werd aangelegd op de plaats van een voormalige boomgaard naast het klooster van St. Zacharias. Het kreeg de naam San Marco in 832 na de bouw van de eerste basiliek. Het kreeg zijn huidige vorm in de tweede helft van de 12e eeuw, toen, op bevel van Doge Sebastian Ziani, de oude kerk van S. Geminiano werd afgebroken, het kanaal dat door het centrum liep werd gedempt en het plein werd omgeven door arcaden. Honderd jaar later, in 1264, werd het geplaveid met een sierstenen vloer. Reeds in de 14e eeuw werd het door bezoekers bewonderd en Petrarca, die in 1363 Venetië bezocht, riep uit van vreugde toen hij het zag: “Ik weet niet of er iets zo mooi is op aarde! Het aanzicht van het plein aan het einde van de 15e eeuw is afgebeeld op het schilderij De processie op het San Marcoplein (Galleria dell’Academia) van Gentile Bellini. In het begin van de 16e eeuw werd het paleis van het Oude Procuratoraat gebouwd, en tegen het einde van de 16e eeuw het Nieuwe Procuratoraat.
In 1723 kreeg het plein een patroonvloer van lipariet en witte Istrische steen. In de 19e eeuw werd op bevel van Napoleon een vleugel gebouwd om het oude en het nieuwe parket met elkaar te verbinden, de zogenaamde Napoleonvleugel. Aan het eind van de vorige eeuw werden de winkels rond de klokkentoren verwijderd. Het San Marcoplein is in de loop van zijn geschiedenis het centrum van het Venetiaanse leven geweest, de plaats van belangrijke politieke en religieuze gebeurtenissen van de Republiek, de arena van de vieringen van de Staat, de Kerk en het volk. Hier kwamen de rustelozen bijeen om te protesteren tegen het despotische regime, en hier werden het Venetiaanse carnaval, toernooien en volksfeesten gehouden.
Video
Ondanks het uitgesproken verschil in stijl van de verschillende gebouwen is de algemene indruk er een van perfecte harmonie en grote suggestiviteit, niet alleen bij daglicht maar ook ’s avonds, wanneer het maanlicht de indruk nog versterkt. In de schaduw van de marmeren paleisbogen vindt u talrijke Venetiaanse handwerkwinkels (vooral juwelen, kant en glaswerk) en beroemde cafés die deel uitmaken van de geschiedenis van de stad.
Tijdens het zomerseizoen strekken de cafétafels zich uit tot bijna in het midden van het plein, ’s avonds verlicht door lantaarns, en op het podium treden zangers en orkesten op met een rijk muzikaal programma. De sfeer wordt nog verhoogd door de serenades van de gondels die door de nabijgelegen grachten varen. Het plein heeft een uitstekende akoestiek, bijna zoals een operahuis, zodat het vaak wordt gebruikt als locatie voor openbare concerten.
Overdag zijn de duizenden met de hand gevoerde tamme duiven de attractie voor de toeristen. Volgens de legende werden ze uit Cyprus naar Venetië gebracht als geschenk voor de vrouw van een doge. Tijdens de Republiek werden ze onderhouden door de staat, daarna door particuliere giften en tegenwoordig door de gemeente, op wier verzoek elke ochtend een royale portie maïskorrels wordt gestrooid.
Hoe kom ik op het plein?
https://goo.gl/maps/KPRguSbyUoP71QWm7
