Musée de la Stasi berlin
|

Stasimuseum

De Stasi, wat staat voor “Ministerium für Staatssicherheit” en betekent Ministerie van Staatsveiligheid, was de geheime politie van de Duitse Democratische Republiek, of Oost-Duitsland. Het was het orgaan van de communistische regering om de burgers te onderdrukken en te onderdrukken en zo het regime in stand te houden. Maar de Stasi opereerde ook in het…

De Stasi, wat staat voor “Ministerium für Staatssicherheit” en betekent Ministerie van Staatsveiligheid, was de geheime politie van de Duitse Democratische Republiek, of Oost-Duitsland. Het was het orgaan van de communistische regering om de burgers te onderdrukken en te onderdrukken en zo het regime in stand te houden. Maar de Stasi opereerde ook in het buitenland, het had agenten die spionage en geheime operaties deden.

De Stasi bespioneerde en controleerde voortdurend mensen, hoofdzakelijk via een uitgebreid netwerk van “Inoffizieller Mitarbeiter” (wat “onofficiële ambtenaren” betekent). Zoals de naam al aangeeft, waren de Inoffizieller Mitarbeiter mensen die niet formeel in dienst waren van de Stasi, maar er wel voor werkten.

Deze “onofficiële medewerkers” werden geacht mensen in hun persoonlijke, professionele en vaak zelfs familiale sfeer in de gaten te houden en hun gedrag en daden aan de Stasi te rapporteren. De geobserveerde activiteiten en de informatie over de bespioneerden werden in detail geregistreerd en gearchiveerd.

Burgers moesten nadenken over hun daden, hun woorden. Zij moesten nadenken over wat zij gingen zeggen, tegen wie zij het gingen zeggen, omdat zij nooit wisten of de persoon met wie zij te maken hadden een informant was of niet.

Het doel was elke politieke oppositie te bestrijden, vaak met de meest absurde middelen, zoals de techniek die bekend staat als Zersetzung, wat letterlijk ontleding betekent, en die bestond uit het psychologisch vervolgen van mensen die door de staat als tegenstanders of vijanden werden beschouwd.

Video

Met behulp van door spionage verkregen informatie stelde de Stasi een sociaal-psychologisch profiel op van de persoon die als vijand werd beschouwd en gebruikte zo zijn of haar zwakke punten (b.v. alcoholisme, verraad, belangstelling voor pornografie, verslavingen) om hem of haar aan te vallen, gewoonlijk door het verspreiden van geruchten om het slachtoffer aan de kaak te stellen.

Andere praktijken zijn autosabotage, beschadiging van eigendommen, voedselvergiftiging, opzettelijk ongepaste medische behandeling, kletspraatjes, afluisteren van telefoons, mysterieuze telefoontjes. Door middel van anonieme brieven en telefoontjes, belastende (vaak vervalste) foto’s, moesten vriendschappen, relaties, huwelijken en ouder-kind relaties worden verstoord. En de slachtoffers wisten meestal niet dat de Stasi verantwoordelijk was voor dit alles.

De bedoeling van deze methode was deze mensen uit te putten en psychologisch te destabiliseren, zodat zij niet langer de kracht hadden om in opstand te komen of tegen het regime te ageren. Het deed er vaak niet eens toe dat al deze psychologische terreur leidde tot totale wanhoop en zelfmoord.

Het voordeel van deze methode voor de communistische regering was dat de aangerichte schade niet duidelijk of moeilijk te bewijzen is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld fysieke foltering. En het was belangrijk voor Oost-Duitsland, dat in de jaren zeventig en tachtig zijn internationale imago trachtte te verbeteren.

De Stasi had het erg druk – in 1989 had het 91.015 werknemers. Dat was één ambtenaar per 180 inwoners, en daarmee de grootste geheime dienst in de geschiedenis. En dan tel ik de Inoffiziellen Mitarbeitern, die in 1989 173.081 telden, nog niet mee.

De Stasi had zijn hoofdkwartier in Oost-Berlijn, in de wijk Lichtenberg, in een gigantisch complex dat uit meer dan 20 gebouwen bestond. Na de val van de Muur en het begin van de ineenstorting van het Oost-Duitse regime bestormden demonstranten op 15 januari 1990 het hoofdkwartier van de Stasi.

In december 1991 werd een wet van kracht die bepaalde dat de Stasi-archieven moesten worden geopend, zodat de betrokkenen, degenen die waren bespioneerd, toegang konden krijgen tot hun dossiers, tot de informatie die de Stasi over hen had verzameld en opgeslagen.

Tegenwoordig is het Stasi-museum gevestigd in gebouw nr. 1, waar het kantoor van de Stasi-minister, Erich Mielke, was gevestigd. En het kantoor van Erich Mielke trekt waarschijnlijk de meeste nieuwsgierigheid van de mensen, omdat het bewaard is gebleven zoals het is en deel uitmaakt van de tentoonstelling van het museum.

Ook de middelen die werden gebruikt om mensen te bespioneren zijn zeer interessant: verschillende camera’s verborgen in de meest uiteenlopende voorwerpen worden in het museum tentoongesteld. Daarnaast behandelt de tentoonstelling verschillende aspecten van het politieke systeem, alsmede de oppositie en het verzet tegen het regime.

Het Stasi-museum is geopend van maandag tot vrijdag van 10.00 tot 18.00 uur; op zaterdag, zondag en feestdagen van 12.00 tot 18.00 uur. Gelieve de openingsuren op de website van het museum te raadplegen, aangezien ze kunnen veranderen.

Hoe er te komen

U-Bahn: Lijn U5, station Magdalenenstr.

Prijs: 8 € voor volwassenen, 3 € voor kinderen vanaf 12 jaar.

Openingstijden: Maandag t/m vrijdag: 10.00 – 18.00 uur, zaterdag en zondag: 11.00 – 18.00 uur

https://www.stasimuseum.de/

Adres: Ruschestraße 103 – Haus 1 (Gebouw 1) – Lichtenberg – 10365 Berlijn

https://goo.gl/maps/iga3aY7vyFkJ46cCA

Vergelijkbare berichten